Yokluğun bu sahnenin en eskimiş metaneti
Ve lakin hangi satıra yazsam, karalasam seni
Ve ilk perde bu gece, son deminde yinede sen,
Kapandı yüzüme düşlerim üşürken ah bir bilsen.
Beni bir benden aldın, seni bir bana ver bu perde keskin
Bir essin o rüzgar;Bilir misin en karanlık nöbetleri içime bırakır
Ah kelamın en keskin vurgusuyla ölsem derim..
Dokundukça acır sayfalar kanasın bırak
Beni yok eden hayatımsa yaşatan mısralar
Senaryolar uçuşsa aklımda bir mezar ki;
Sahnemin ortasında başında melekler ağlar..
Kanatlarım bir nisroc değme rüzgarı dağılsın
Sensizliğin sahnesinde özgürlük bağışlasın
Herkes masumdur doğru herkes melek sanar kendini
Göz yumduğu her günahının bedelini
İntikam der alır yürekte bin cinayet
Dışarıda yoz bir kozdur sevgi analiz et ve izle
Bu sahnedeyse eskimiş değerlerin içinde iki yürek
Işıklar ve perde işte son sahne..
Yokluğun bu sahnenin en eskimiş metaneti
Ve lakin hangi satıra yazsam, karalasam seni
Ve ilk perde bu gece, son deminde yinede sen,
Kapandı yüzüme düşlerim üşürken ah bi bilsen.
Yalnız değilim düşüncelerle bir başımayım
sağ elimde resmin soldaysa şarabım
Cılız bir ümitle besledim düşlerimi
Kırık bir kapıdan sızan ışık misali..
kaosta nefes gibi, tek noktada sesim
Sesim yankılanır senin sokağında senin
yanında olmak istiyorum, olmuyor.
Diyorsun ki ağlama inatla ağlıyorum
belki acıyorsun belki de hislerinde vicdan boy gösterdi?
O gözleri bulamam hiç bir gözde..
soruları çözde sorunlar yok olsun
yoksan varsın olsun ,kalbim kör olsun.
pas tutar duygularım kabrimde görüşürüz
kısır döngü kaderim sende çekip git
kalbe dayadım hançeri, işimi bitir
ben ölüyorum bir ara kalbimi getir
Yokluğun bu sahnenin en eskimiş metaneti
Ve lakin hangi satıra yazsam, karalasam seni
Ve ilk perde bu gece, son deminde yinede sen,
Kapandı yüzüme düşlerim üşürken ah bir bilsen.
Konu: Rapozof - Yokluk Sahnesi 
Cuma Mart 06, 2009 9:07 pm
