Kafamıza sıkarız

Serzenist Verse

hayat denen kahpe kendine gel be manita yapmakla geçti senelerinde..
sürekli hayattan koptum kestim bileğimi en derininden…
yazmaya dermanım yok artık bu kahpe hayatta..
benim içimdedir lanetim efsanelerim kendimindir…
ellerim hep kanlı kaldı bu hayatın suç zanlısıyım…
güç bela anlaşmıştık hayat kahpesiyle…
ama yakından uzaktan alakamız olsa mutluyum…
hoş seninde bir varoluş hikayen var…
bu kısır döngüde çığlıkların oldu artık bir mefta…
yaşamının sonundasın nefeslerinin acılarını duymakta…
son duraktasın kabullen kahpelik son buldu…
şeytandı muhatabın…

hayat sende gel oldun artık çift kaşar…
boş hayallerle uyuşturdun bizi azar azar..
kusura bakma moruk ben afacan…
senin sallamam gel kapışalım benimle ateşler içinde yan…

AfacaN verse

sokakLarda oynardırk sakLambaç
Afo tepeLer geri kaç
Hayatımız çıkmazLar içinde
yüreğim koca bir gçiLmezde
KardeşimLe beraber kovaLarız hayat denen kudurmuş iti
Ruhumuz bu çaba uğruna yok oLdu gitti
SöyLe kardeşim bizim hayat nerede bitti
içimizdeki minik meLek nereye uçtu gitti
bu dünyayı kim ters düz etti
Susma Kardeşim söyLe kim bizi bu haLa getirdi
kendine geLemedi bu bedenLer
hayat hep birini avLamayı bekLer
afo ve serze geçmişe sünger geçer
uzun uzun yoLLar tepeLer onLarı yutmayı bekLer
afonun sert sözLerine maruz kaLdın
en sonunda duy beni kahpe hayat boyunun öLçüsünü aLdın
Afonun yüreği serzeniştLerLe doLdu
afo hayat denen ite son noktayı bu featLa koydu