şimdi hiçbir şeye hiçbir kimseye inanmıyorum..

Gözlerime bakar, hayat bu , yaşamak bu, huzur bu derdin… Her şeyimsin benim, hayatım, canım, nefesim sensin derdin. Yaşamanın tek sebebi bendim. Öyle söylerdin. Sen yanımda yokken nefes alamam derdin, gözlerinde kaybolmazsam yolumu bulamam, saçların olmazsa güneşim ısıtmaz, gözlerin olmazsa yağmurum yağmaz, ellerin olmazsa bu hayat beni tutmaz derdin… Seni öyle seviyorum ki derdin, hiç kimse bu kadar sevilmemiştir. Seni öyle seviyorum ki, seninle nefes alabiliyorum, sen olmadan yaşayamam derdin.

Şimdi yaşayabiliyor musun?

Bense her söylediğine koşulsuzca inandım. Benim doğrularım senin söylediklerindi. Cümlelerim senin cümlelerinden ibaretti. Dünyam senin ellerinden ibaretti. Beni gerçekten sevdiğine inandım. Bensiz yaşayamayacağına inandım. Senin yalan söylemeyeceğine inandım. Sen benim tanrımdın. Seni bir tanrıya inanır gibi sevdim. Sorgulamadan, öğretilmeden, varlığını içimde hissederek… Tanrının emri gibi güvendim her sözüne. Sana inandım. Varlığına taptım.

Şimdi hiçbir şeye inanmıyorum, biliyor musun?

Senin güneşlerin hep ısıtır biliyorum şimdi. Senin yağmurların hep yağar. Senin hayatın her zaman ellerinden tutar. Bana gerek yok biliyorum. Ben olmasam da sen varsın. Ben olmasam da nefes alacaksın. Ben olmasam da yaşayacaksın.Biliyorum...