M(ASU)MHANE
Sersenist verse
Bir nevi ayrılık bakış açım ne kadarda masum
Ölüm demeden ölümü anlatmak benim amacım
Ben sensiz yaşayamam diyenleride gördük
Onların hepsini kobay yaşantılara sürdük
Şimdi daha iyi seziyorum bu süregelmişliği
Az da olsa yeniden tadıyorum düşler kurmak iştemişliği
ACITASYON bu hayat benim için imülasyon…
Canımın acıması artık yorgunluğumdan benim için aksiyon…
Avucumda kalan günlerimin saatlari ve saniyeleri…
Beni seven dost bilen benimle ölenlerin…
Yanımda olmanı istiyorum son kez hayat
Sesimde çıkmıyor bu sefer avaza avaz
Bıkmışlığın içinden gelen bir sessizlik içinde
Kendimin geleceğinin bittiğinin bir yerindeyim…
Siyahların beyaza dönüştüğü bir mekandayım…
SERZENİSTim artık çığlıklarda…
Bitti bu yaşam artık bir mefta…
Raprasyon verse
Darağacına astım kalan tüm umutlarımı
Batan gemilerimle batırdım tüm hayallerimi
Azrailim ölümümün bekcisi
Karamsarlığım varlığımın hediyesi
Kalemimin ucundaki acıyı kıskandı mutluluklar
Ölüm SERZENİST’le gelmiş kaç yazar?
Damarlarımdaki bu acı ve karşımda gülen dostlar
Ben karanlık kitap onlar kanlı yazılar
Hiçbir zaman kin tutmadım işte bu yüzden soldum
Kimsede bulamadığım aşkı yalnızlığımda buldum
Kağıtlarım yoldaşım acım en yakın dostum
Ben hep susandım ama artık kin kustum